Met vier magere overwinningen hebben de vier Engelse topclubs in de Champions League een toon gezet. De eerste ronde is vooral om geld te verdienen en niet om het publiek te belonen met spektakel. Inter en Barcelona deden hetzelfde.
Zodoende leverden de eerste zestien wedstrijden in de Champions League te weinig hoogtepunten op. Het logische klassenverschil vanwege de komst van enkele kampioenen uit mindere landen is in de uitslagen nauwelijks uitgedrukt. Dit lijkt verheugend maar is eigenlijk misleidend. De topclubs weigerden echt gas te geven op Real en Bayern na, die allebei dan ook met drie goals verschil wonnen.
Van de vijf landskampioenen, die zich via de lange voorronde wisten te plaatsen, won er maar één. Maar dat was Olympiakos, dat eigenlijk een ervaren deelnemer is, en die speelde tegen een echte debutant (AZ). Kortom, die uitslag is nog normaal te noemen. De echte stunt komt op naam van APOEL Nicosia dat wist gelijk te spelen bij Atletico Madrid. De clubs uit Cyprus zijn in ieder geval aanwinsten voor de Champions League. Toch zal Atletico het uiteindelijk wel gaan redden. Daarvoor is het klassenverschil tussen beide clubs toch echt te groot.
Toch hebben de Engelse clubs in ieder geval allemaal gewonnen zonder echt te schitteren. Chelsea deed het tegen Porto en startte daarmee een campagne waarmee de club van Abramovitsj eindelijk de hoofdprijs wil winnen. Manchester United won verdienstelijk maar niet overtuigend bij Besiktas en Liverpool had opvallend veel moeite om echt afstand te nemen van Debrecen. Arsenal zorgde voor de meest opmerkelijke wedstrijd, omdat de ploeg binnen vijf minuten met 2-0 achterstand. Dat de Gunners uiteindelijk met 3-2 wonnen is best knap.
Niemand hoeft aan het meesterschap van het rijke viertal te twijfelen. De Spaanse clubs deden het op Atletico na niet slecht en Real en Sevilla lieten het publiek een beetje genieten. Toch wordt van Cristiano Ronaldo wel iets meer verwacht dan kogels afvoeren op een nerveuze doelman. De Italiaanse clubs hadden geen gemakkelijke start, maar AC Milan haalde veel kastanjes uit het vuur door met 2-1 te winnen bij Olympique Marseille. De onvermijdelijke Pippo Inzaghi was met twee treffers de grote speler, maar vooral de inbreng van Clarence Seedorf zal voor trainer Leonardo verhelderend werken. Hij was de Nederlandse ster van deze eerste serie wedstrijden.
Inter en Juventus kwamen thuis niet tot winst en dat is nooit een gunstig teken. Met name de prestatie van Bordeaux moet niet worden onderschat, want de Franse kampioen maakte de meeste aanspraak op de zege. De ploeg van Blanc lijkt veel volwassener dan een jaar geleden toen het werd weggezet door Chelsea en AS Roma. Lyon begon ook goed aan het toernooi met een verdiende zege op Fiorentina. De ploeg lijkt uit het dal te klimmen.
De echte prestatie kwam eigenlijk op naam van Wolfsburg, dat met een 3-1-zege op CSKA Moskou in ieder geval heeft aangetoond terecht de kampioen van Duitsland te zijn. Met de sterke zege lijkt het halve werk al gedaan en heeft Grafite zijn naam gevestigd.
Dit was slechts de start van een lang jaar en conclusies trekken is nog voorbarig, maar dat het drukke programma ook een efficiënte en nauwelijks aantrekkelijke speelwijze van de dure topclubs vereist is geen verheugende constatering. Het echte toernooi gaat voor hen pas in het voorjaar beginnen.
Rick Klein Verdijk
