Het had niet veel gescheeld of Lorenzo Insigne was geen profvoetballer geworden. Lange tijd leek het erop dat de aanvaller niet in aanmerking zou omen voor een profcarrière. Na verschillende keren op proef te mogen komen, bood Napoli hem uiteindelijk de kans van zijn leven.
“Het was steeds hetzelfde verhaal: ‘We vinden hem goed, maar hij is een kleintje'”, blikt Insigne terug op zijn jeugd. “Toen mij dit als veertienjarige werd medegedeeld door Torino… Laten we zeggen dat ik niet meer wilde spelen. Ik vertelde mijn familie dat het nutteloos zou zijn. Ik was nou eenmaal te klein. Techniek, kracht, snelheid: je kan gewoon harder werken en zodoende beter worden. Maar je lengte? Wat kan je doen?”
“Iedere ochtend stapte ik uit, hopende dat ik in die nacht was gegroeid. Maar niets. Dus ik zei tegen mijn vader: ‘Het is onmogelijk, ik ben er klaar mee.’ Maar hij zei: ‘Ok, wat gaan we dan doen?’ En ik: ‘Tja, wat ga ik doen?’ Dus ik bleef voetballen bij de lokale voetbalclub en Napoli kwam weer langs toen ik vijftien was. Ze gaven me weer een kans. Er waren heel veel kandidaten, maar op de een of andere manier zagen ze iets in mij. Geweldig.”
Foto: Pro Shots
