Het EK gaat eindelijk beginnen. De voorbeschouwingen met voornamelijk tips voor onmogelijke finales zijn nu achter de rug. Zwitserland – Tsjechië is de openingswedstrijd. Op papier niet echt een aantrekkelijk affiche.
Maar de praktijk kan anders zijn. Het moet vreemd lopen wanneer in dit duel niet een van de kwartfinalisten aan het werk is. De Zwitsers kunnen zelfs de ware verrassing van het toernooi worden. Het bereiken van de halve finale is statistisch gezien vrij logisch, maar voor een land dat nooit verder is gekomen dan de eerste ronde van een EK of een kwartfinale op een WK telt die historische onderbouwing niet. Zwitserland bewaart daarentegen wel een goede herinnering aan het spelen van een openingswedstrijd. In 1996 hield de ploeg van de confederatie Engeland op een gelijkspel.
Zwitserland is misschien niet echt een voetballand, maar het heeft zich serieus voorbereid op dit toernooi en is al jaren bezig met de vorming van een sterke nationale ploeg, dat op dit toernooi moet schitteren. Op het WK van twee jaar geleden bleef de ploeg ongeslagen in vier duels. Echte sterren heeft de ploeg Köbi Kuhn niet, of het moet de dit jaar lang geblesseerde topscorer Alexander Frei zijn. Toch is de ploeg wel redelijk ervaren en is zelfs het afscheid van Johann Vogel goed opgevangen. Met Senderos, Müller, Magnin en Barnetta beschikt de ploeg ook over voldoende ervaring om in de eerste ronde te overleven. Maar alles is afhankelijk van de vorm van aanvaller Marco Streller, die in Basel vooral aan de kritiek van het publiek een einde hoopt te maken. De lokale pers keerde zich tegen hem omdat hij boos was vanwege de fluitconcerten in de laatste oefenwedstrijden.
Tsjechië is duidelijk in een tussenfase, waarbij definitief van een generatie afscheid moet worden genomen. Milan Baros, de topscorer van het vorig EK, is vreemd genoeg reserve achter Jan Koller, die sinds het WK-06 een erg versleten indruk heeft gemaakt. Defensief is de ploeg ervaren en sterk met Cech, Ujfalusi, Rozenhal, Jankulovski en Galasek. De Tsjechen hadden vier jaar geleden de Europese titel voor het grijpen, maar verloren op het beslissende moment van de stugge Grieken. Nu lijkt de ploeg net als twee jaar geleden erg kwetsbaar.
In de tweede wedstrijd zien we de ware attractie van dit toernooi: Cristiano Ronaldo, die waarschijnlijk wordt aangestuurd door Deco. De vedette van Manchester United moet zich in de komende dagen niet te veel laten afleiden door de transferperikelen. Op papier is Portugal, vice-kampioen van Europa, zeker favoriet. Scolari heeft de ploeg behoorlijk verjongd sinds het WK (geen Figo, Maniche) en beschikt over nieuwe smaakmaker als Bosingwa en Moutinho, maar het draait er waarschijnlijk toch om of Nuno Gomes scherp is.
Turkije is een grote onbekende, maar sinds het succes van Fenerbahce in de Champions League zeker niet kansloos op papier. Toch levert kampioen Galatasaray de meeste spelers. Spits Nihat (van Villarreal) lijkt de animator van deze ploeg, die met een zeer artistiek middenveld zal spelen (Hamit Altintop – Mehmet Aurelio – Emre). De vraag is alleen hoe sterk de verdediging is. Interessant is de basisplaats van Erding, die bij het Franse Sochaux in de afgelopen maand een goede indruk maakte. Een paar maanden geleden speelde hij nog met een jeugdploeg in de derde klasse. Hij is een van de jongelingen uit de Ligue 1 die op dit toernooi internationaal door wil breken, zoals Bezema, Nasri en Gomis.
Jurriaan van Wessem
