Voor veel Italianen is het kampioenschap van Cagliari in 1970 net zo diep in het geheugen geprint als de maanlanding in 1969. Op 12 april 1970 won de voetbalclub uit Sardinië, toen nog een arm eiland, de scudetto storico.
Vandaag wordt in de hoofdstad van het eiland die victorie herdacht met een speciale huldiging voor de kampioensploeg. Het was een bijzondere prestatie van een ploeg, die was gebouwd om topscorer Gigi Riva maar nog vijf spelers leverde aan de WK-ploeg van Italië, die de finale zou halen. Samen met de landstitels van Verona in 1985 en Sampdoria in 1991 is deze scudetto de meest bijzondere in de geschiedenis van het Italiaanse voetbal. Eigenlijk was Cagliari een buitenaardse ploeg, in de zin dat veel Italianen het eiland als een exotisch gebied zagen, zeer ver van hun bed.
‘Nu is Sardinië bekend van de luxebadplaatsen in het Noorden, maar toen kwamen de rijken helemaal niet het eiland. Het was arm gebied van struikrovers en herders. Zo werden we ook genoemd als we op het vasteland moesten spelen. Maar we werden gesteund door het eiland en ook door alle emigranten, die speciaal uit Duitsland en Zwitserland kwamen om ons te zien als we in Milaan of Turijn speelden,’ legt Riva vandaag uit.
De topscorer aller tijden van de Italiaanse ploeg legt uit dat het succes niet als een wonder moet worden beschouwd: ‘Ik begrijp wel dat het zo is genoemd in de geschiedenis, maar de scudetto was een logisch gevolg van vier jaar beleid. We werden steeds beter en eigenlijk hadden we in het volgende jaar nog een stap moeten maken. We waren beter, totdat ik mijn been brak.’
Riva blesseerde zich in een interland tegen Oostenrijk. Cagliari stond aan kop en had net Inter verslagen. Die ploeg zou later kampioen worden (en weer een jaar later de tegenstander van Ajax zijn in de EC-finale). Angelo Domenghini weet het zeker dat Cagliari zonder beenbreuk in Riva ook in Europa had geoogst. ‘We waren sterk genoeg. Misschien was alleen Ajax in die tijd sterker. Maar toen Riva zijn been brak, wist ik meteen dat de mooie droom van Cagliari voorbij was.’
