Coen Moulijn is vannacht overleden. Het icoon van Rotterdam Zuid stierf aan de gevolgen van een herseninfarct. Feyenoord en het Nederlandse voetbal rouwen om een onvergetelijke linksbuiten, de Stanley Matthews van de Lage Landen.
Coen Moulijn is een symbool van de wederopbouw maar vooral een verbindingselement tussen het amateurvoetbal van de jaren vijftig en de succesvolle sprong naar de mondiale top in de jaren zeventig. Moulijn maakte de eerste Europese successen van Feyenoord mee, maar wordt vandaag waarschijnlijk vooral herinnerd als de linksbuiten van de ploeg die in 1970 de Europa Cup en de wereldcup won. In feite vonden die successen plaats in de nadagen van zijn loopbaan en was Moulijn toen een anachronisme in de fysiek sterke ploeg van Ernst Happel.
Moulijn was al voor die successen mateloos populair in Rotterdam Zuid. Als hij alleen al in zijn pyama op de middenstip zou staan, stroomde De Kuip vol, zo ging het verhaal aan het einde van de jaren 60. Moulijn was een stijlvolle voetballer en dribbelaar met bewegingen die in het hedendaagse voetbal niet meer voorkomen. Hij was de eerste voetballer die er een imitator op na hield. Maar uit zijn voorzetten wist menig spits te scoren. Ove Kindvall dankt zeker een topscorerstitel aan Coentje.
Moulijn zorgde voor spektakel en vandaag zullen de beelden van de Spaanse verdediger Meira overal opduiken. Een knokpartij bij Feijenoord-Real Madrid, die door Moulijn werd uitgelokt omdat de Spanjaard bij elk duel zijn enkels raakte. Maar het zou mooier zijn om de beelden van de duels tegen de Spurs en Benfica in het begin van de jaren zestig terug te zien. Dat Feijenoord gaf het Nederlandse voetbal een Europese dimensie met het bereiken van de halve finale in 1963.
Hij speelde met Kreijermaat, Bennaars, Rijvers en Kraay, maar ook met Van Hanegem, Israël en Jansen. Hij combineert twee naoorlogse generaties van Feyenoord en was daarom voor de oudere Feyenoord-fan de echte lieveling, de enige Mr. Feyenoord. Hij kreeg niet voor niets in 1972 een speciale benefiet (tegen Uruguay) om afscheid te nemen. Daarna bleef hij bij de club betrokken, maar het was vooral zijn vriendelijke karakter waarmee hij ook de jonge Feyenoorders aan zich wist te binden. In totaal speelde hij 720 competitiewedstrijden voor de Rotterdammers en daarin scoorde hij 83 keer. Hij kwam ook in dertig duels in de Europa Cup uit.
Moulijn is net te vroeg geboren om ook met Oranje te schitteren. Als hij drie jaar jonger was geweest had hij het WK van 1974 nog wel gehaald. Met Oranje verloor hij van Luxemburg, maar hij maakte nog wel de eerste jaren met Cruijff mee, totdat hij zijn plaats moest afstaan aan Piet Keizer. Ook daarom bleef zijn interlandloopbaan beperkt tot 38 duels. Moulijn accepteerde die situatie als een heer. Met Moulijn is een gentleman van het vaderlandse voetbal heengegaan.
